Tapas Tour in Valladolid

​​
Impressie van een heerlijke Tapas Tour in de noordwest-Spaanse stad Valladolid.

Valladolid is de hoofdstad van het gebied Castilla y León waar ook diverse wijngebieden (zoals Rueda, Bierzo, Cigales en Ribera del Duero) liggen en waar veel Spaanse streekproducten van topkwaliteit vandaag komen. Valladolid heeft een gezellig historisch cebtrum met een grote hoeveelheid tapasbars en restaurantjes rond het centrale plein Plaza Mayor. Dat maakt de stad bij uitstek geschikt voor een gezellige tapastour waarbij je in diverse restaurantjes een hapje neemt en een glaasje wijn drinkt. Ga mee op ontdekkingsreis en bekijk het filmpje…!

En hier de adressen van de tapasbars rond de Plaza Mayor die ik in het filmpje noem:

• El Café del Norte: Plaza Mayor 11
• Sidrería Los Guajes: Plaza Mayor 18
• Villa Paramesa: Calle Calixto Fernandéz de la Torre 5
• La Garrocha: Calle Zúñiga 21
• La Criolla: Calle Calixto Fernandéz de la Torre 2
• Wabi Sabi, taverna japonesa: Plaza Martí y Monsó
• Brasería Poniente: Plaza del Poniente 5
• Vinotinto: Calle Campanas 4

Eet smakelijk!

Advertentie

Dag 7 Toscane: Strada del Vino ‘Costa del Etruschi’ en Bolgheri

Hier nog een kleine impressie van de wijnhuizen rond Bolgheri die ‘Super Tuscans’ maken.
De route is onderdeel van de Strada del Vino ‘Costa del Etruschi’. Je komt dan onder andere door de imposante toegangsweg naar Bolgheri en rijdt door een kilometers lange haag van cipressen. Je komt ook langs bekende huizen als Tenuta Guado al Tasso, Ornellaia en Donna Olimpia 1898. En als je de weg vervolgt van Bolgheri naar Castagneto Carducci kom je nog meer beroemde namen tegen.
Wij waren er helaas op zaterdag. Geen goede dag voor een rondleiding. Maar bij de bekende huizen moet je toch vooraf een afspraak maken, soms wel een maand voor die tijd, dus zomaar aankloppen bij Ornellaia heeft sowieso geen zin.

Super Tuscans in Bolgheri proeven

Vanuit ons kustplaatsje Marina di Castagneto rijden we naar Bolgheri waar de duurste en meest prestigieuze wijnen van Italië worden gemaakt: de Super Tuscans. Bekende voorbeelden zijn Sassicaia (van marchese Mario Incisa della Rocchetta, die in 1944 cabernet sauvignon plantte bij zijn Tenuta San Guido en in 1968 de eerste Sassicaia op de markt bracht en daarmee een nieuwe richting inluidde), Tignanello (van marchese Piero Antinori; een blend van 85% sangiovese, 10% cabernet sauvignon en 5% cabernet franc), Ornellaia, Solaia (ook van Antinori; hier domineren de bordeauxrassen).

Wij proefden achtereenvolgens de volgende vier wijnen:
2011 Sassicaia van Tenuta San Guida.
Cabernet sauvignon en 15% cabernet franc. Flesprijs ca. €150.
Vleugje hout. Zacht. Elegant. Frisse zuren.

2009 Bolgheri Rosso Superiore, Grattamacco.
Warm jaar. 65% cabernet sauvignon, 20% merlot en 15% sangiovese. Flesprijs ca. €50.
Flinke zuren. Zacht en sappig.

2009 Bolgheri Superiore, Guado al Tasso. Van Antinori. Van 60 cabernet sauvignon. 25% merlot, 12% cabernet franc en 3% petit verdot. Flesprijs ca. €87. Veel fruit. Bramen. Pruimen. Doorstoofd. Milde zuren.

En tot slot 2011 DOC Bolgheri Superiore van Tenuta dell’Ornellaia. In 1981 begonnen door Ludovico Antinori, is het huis nu van de Frescobaldis. Van 51% cabernet sauvignon, 32% merlot, 11% cabernet franc en 6% petit vetdot met 12 maanden barriquerijping (60% nieuw). Flesprijs €150. Dik. Vol. Stevig. Donker fruit. Kruidig. Superlange afdronk.

De Super Tuscans vielen lang buiten de Italiaanse wetgeving en werden gekwalificeerd als simpele tafelwijn omdat ze Franse druivenrassen bevatten. En dat mocht niet van de Italiaanse wijnwetgeving. De Toscaanse wijn moest ‘raszuiver’ zijn, dus zonder de Bordeaux-druiven cabernet sauvignon, cabernet franc, merlot en petit verdot en ook zonder bijvoorbeeld syrah. De wijn werd al snel als top beoordeeld en enkele van deze toppers, zoals Sassicaia en Ornellaia, kosten tegenwoordig een slordige €150! De wetgeving is wat aangepast, maar een DOC-aanduiding zit er niet in.

Belangrijke producenten (namen van hun wijnen tussen haakjes) zijn:
• Antinori (Solaia & Tignanello)
• Avignonesi (Grifi & Toro Desiderio Merlot)
• Badia a Coltibuono (Sangioveto)
• Biondi-Santi (Schidione)
• Capezzana (Conti Contini Bonacossi)
• Castellare (I Sodi di San Niccolo & Coniale)
• Castelli del Grevepesa (Gualdo al Luco)
• Castello Banfi (Summus & Excelsus)
• Castello di Bossi (Corbaia & Girolamo)
• Castello di Farnetella (Poggio Granoni)
• Castello la Leccia (Bruciagna)
• Castello dei Rampolla (Sammarco)
• Castello di Volpaia (Balifico)
• Cennatoio (Mammolo, Rosso Fiorentino, Arcibaldo, Etrusco)
• Ciacci Piccolomini d’Aragona (Ateo)
• Col d’Orcia (Olmaia)
• Riccardo Falchini (Campora)
• Fattoria di Felsina (Fontalloro & Maestro Raro)
• Fattoria Montellori (Salamartano)
• Fontodi (Flaccianello della Pieve)
• Isole e Olena (Cepparello & Collezione di Marchi Cabernet)
• Lilliano (Angalis)
• Luce (Luce della Vite)
• Manzano (Il Bosco Syrah)
• Mormoraia (Neitea)
• San Fabiano Calcinaia (Cerviolo)
• San Felice (Vigorello)
• Michelle Satta (Piastraia)
• Strozzi (Sodole & Milanni 994)
• Tenuta di Ghizzano (Veneroso)
• Tenuta dell Ornellaia (Ornellaia)
• Tenuta San Guido (Sassicaia)
• Terriccio (Tassinaia & Lupicaia)
• Valtellina (Convivio)
• Vecchie Terre di Montefilli (Anfiteatro & Bruno di Rocca)
• Villa Cafaggio (San Martino & Cortaccio)

Foto-impressie wijnreis Oostenrijk: Wachau en Burgenland

Van 31 oktober t/m 4 november waren de leden van wijnclub Le Tire Bouchon op wijnreis naar Oostenrijk. Wachau en Burgenland werden vineus en culinair onderzocht. Eerder verscheen op deze blog al een reisverslag. Hierbij nog een kleine fotocollage:

V.l.n.r.:
Domaine Wachau: Amfora-wijn
Domaine Wachau: grüner veltliner met botrytis
Schloss Halbturn
Sektkellerei Szigeti
Kalkbodem van Umathum

V.l.n.r.:
Sektkellerei Szigeti: flessen in de pupitre
Barriques bij Pöckl (2x)
De proefnotitiebijbel van een van onze leden

Culinair Oostenrijk, v.l.n.r.:
Lunchbuffet bij Domaine Wachau
Rehrücken mit Gammel-Roulade bij Gasthof Dankbarkeit
De aroma’s van zweigelt en blaufränkisch
Wildschein mit Dörrpflaumen bij Landgasthof Sittinger
Burgenländisches Wiesengansl (en natuurlijk wederom: Knödel) bij Schloss Halbturn

Vineus-culinaire groet,
Ingrid Larmoyeur

Wijnreis Oostenrijk: Wachau en Burgenland

Vijf dagen met onze wijnclub Le Tire Bouchon naar Oostenrijk. Lekker…!

Nikolaihof
Op dag 1 stond al meteen na aankomst een proeverij en diner bij Nikolaihof op het programma. We werden rondgeleid door het wijnhuis en de kelders die een lange geschiedenis en traditie hebben. Sinds 1971 werkt het huis ook biodynamisch. De start was in de historische binnenplaats met de Rieslingsekt volgens méthode traditionelle (Flaschengärung). Mooi fris. Hoge zuurgraad. Fijne elegante mousse.
De 2011 Grüner Veltliner ‘Hefeabzug’ is een lekkere volle ‘sur lie’-wijn die een half jaar op gistresten heeft gerijpt. De 2010 ‘Gemischter Satz’ Elisabeth Tradition is een typisch Oostenrijks verschijnsel. De ‘Gemischter Satz’ komt van diverse druivenrassen die kriskras door elkaar op hetzelfde veld staan. Ze worden samen geoogst en gevinifieerd. De wijn is van riesling, weissburgunder, grüner veltliner en neuburger. Vol. Bittertje. Zuiver. Rijp fruit en karaktervol. Top, maar ook €19,20.
De specialiteit van het huis – of gedurfde rariteit! – is de riesling die heel lang op grote houten foeders heeft gerijpt. En met heel lang bedoel ik ook heel lang. De 1998 Nikolaihof Steinriesler, riesling trocken heeft 14 jaar op foeder gelegen en is pas in april 2012 op fles gebracht. Mooie volle neus. Zuiver. In de verte wat subtiele houttonen. Licht notig. Verrassend fris. Lange afdronk. Kan nog zeker 30 jaar bewaard worden. €27.
De 1995 Nikolaihof Vinothek, riesling trocken heeft zelfs 17 jaar op foeder gelegen! Zuiver en fris. Top! Kan volgens de producent wel een half jaar open staan.
De 2011 frühroter veltliner kende ik nog niet. Een vroeg rood ras waar witte wijn van gemaakt wordt. Het is een kruising van roter veltliner x sylvaner en wordt ook malvasier genoemd. Vroeg rijp. Fruitig en ronder en met mildere zuren dan de grüner veltliner. Deze wijn had het typerende amandeltoontje.

Demeter
Ik kende Nikolaihof nog niet, maar ben zeker onder de indruk. Zuivere wijnen. Fraicheur, ook de lang gerijpte wijnen. Boeiende geschiedenis. Biodynamie sinds 1971 à la keurmerk Demeter. Mevrouw Saahs weet er met passie en overtuiging over te vertellen; en dat overtuigt me meer dan de missiedrang van biodynamie-god Nicolas Joly. Oostenrijk telt overigens circa 600 bio-wijnbedrijven en maar 28 biodynamische. Bedrijven met het Demeter-keurmerk voldoen in elk geval aan de normen voor biologische landbouw, zoals die binnen de Europese wetgeving gelden. Daarnaast voldoen ze aan een serie Demeter-normen en –richtlijnen. Dat gaat over bijvoorbeeld normen voor vruchtwisseling, maar ook voor verpakking. Richtlijnen zijn er voor bijvoorbeeld bemesting, bedrijfskarakter en grondbewerking. Naast harde controleerbare normen maakt elk biodynamisch bedrijf ook individuele keuzes op basis van de principes en algemene richtlijnen.

Mahlzeit! bij Domaine Wachau
De volgende ochtend gingen we op weg naar een proeverij en lunch bij Domaine Wachau. Domaine Wachau bewijst dat coöperaties prachtige complexe wijnen kunnen maken. We startten met een ‘Jungwein’. Een jonge wijn uit 2012 die nog niet gezegend is. Dat gebeurt pas op 11 november. Tot die tijd drink je de ongezegende wijn in de linker hand en zeg je niet “Prost!” maar “Mahlzeit!”. Vervolgens kregen we een heerlijke regionale lunch in hun prachtige barocke Kellerschlössel. Hier kregen we ook een bijzondere ‘Raritäten u. Altweinverkostung’. Vooral interessant waren de 1990 Grüner Veltliner Smaragd Rossatzer, 1981 Riesling Kabinett Bürgerspital en 1969 Grüner Veltliner Auslese Achleiten! Oxidatief, wat weinig fruit, maar fris, mooie zuren en een lange karaktervolle afdronk. De 1969er is prachtig. Levendig. Weelderig. Geconfijt fruit. Hmmm!

Raritäten u. Altweinverkostung
De smaak van oude wijnen…voor veel mensen onbekend, dan wel niet gewenst. Engelsen houden van gerijpte wijnen. Nederlanders eerder van jonge(re) wijnen. De ‘Raritäten u. Altweinverkostung’ bij Domaine Wachau liet zien hoe mooi, maar ook hoe fris, oude wijnen nog kunnen zijn. Toch nog enkele algemene kenmerken van oude(re) wijnen:

• Oxidatief (‘Altersfirn’ in het Duits). Dat herken je aan tonen van vochtige aarde, noten en zwarte thee. Dit wordt als positief ervaren, evenals:
• Petroleumtonen.

Als eerder onaangenaam wordt ervaren:

• UTA (Untypische Alterungsnote). De wijn is niet meer voor z’n druivenras herkenbaar en oogt over de kop. Dit merk je aan drogende tannines en wat zepige boenwasachtige bittere tonen.
• Lagerböckser, een reductie-aroma, is te merken aan stank i.c. de lucht van rotte eieren, knoflook en geit (Bock = geit). Böckser is een van de meest voorkomende wijnfouten.

Burgenland
Dan op naar het veel vlakkere Burgenland rond de Neusiedler See. De kasteelheer van Schloss Halbturn was helaas even vergeten dat we een rondleiding en proeverij zouden krijgen van hem. Hij zat in Amerika en had de sleutel van het slot meegenomen. Wel lekker gegeten en geslapen hier en de aangename tot zeer goede wijnen van Kœnigsegg / Schloss Halbturn geproefd, zoals 2007 Cuvée Rot Premium, Kœnigsegg. Een mooie blend van blaufränkisch, St. Laurent en zweigelt die 12 maanden barriquerijping heeft gehad. Goede vulling. Aangename zuren. Donker fruit en goed geïntegreerd hout. €9,70. Ook de 2008 pinot noir, Schloss Halbturn beviel me goed. Met €38 mag dat ook wel. Ook deze wijn heeft 12 maanden barriquerijping. Mooie aardse neus. Rijp. Een klein zoetje. Zachte tannines. Heerlijk! De wat strakkere 2008 Imperial Rot, Schloss Halbturn (€18,50, 14 maanden barrique, van cabernet sauvignon, blaufränkisch, merlot en cabernet franc) viel bij velen ook in goeden aarde.

Dankbarkeit
Het diner bij Gasthof Dankbarkeit met eigen wijnen van Josef Lentsch / Dankbarkeit was heerlijk. Mij bevielen vooral de elegante aardse 2008 pinot noir, Dankbarkeit (€14,50 met 50% rijping in nieuwe 500L-vaten) bij “Reerücken mit Kohlsprossen und Grammel-Roulade” en de 2007 Trockenbeerenauslese “Schrammel”, Dankbarkeit van welschriesling en wat weissburgunder.

Sektkellerei Szigeti
Vrijdag was een drukke dag met proeverijen bij Sektkellerei Szigeti, Pöckl en Zantho. Szigeti is een van de weinige Sektkellereien in Oostenrijk. Szigeti heeft – net als veel grote handelsmaatschappijen in de Champagne – geen eigen wijngaarden en hebben contracten met wijnboeren (‘Kontraktwinzer’) voor de levering van druiven. Ze maken alle wijnen met klassieke ‘Flaschengärung’, méthode traditionelle met tweede gisting op fles dus. Mooie zuivere frisse Szigeti, grüner veltliner brut. Droog met 7 gram dosage, midfijne mousse en appeltonen. En grappige bolle 1.25cl flesjes die grif naar de consument gaan ondanks de €4. Vermoedelijk de kleinste fles mousserende wijn.

De Bordeaux-stijl van Pöckl
Na een lunch bij de Friedrichshof te Zurndorf maken we kennis met de stevige stijl van Pöckl in Mönchhof. Het pand is geheel in typerende rood-zwarte stijl ingericht. De jonge wijnmaker Josef Pöckl heeft geleerd in Australië en Bordeaux. Hij wil een herkenbare Pöckl-stijl maken. Dat lukt in elk geval al met de herkenbare rood-zwarte etiketten en wijnnamen als “Rosse e Nero”. Met de wijnen wil hij ook naar de Bordeaux-stijl toe. Of dat goed is? Hm. Sommigen van ons vinden van niet. Maak maar gewoon lekkere Oostenrijkse wijn. De wijnen waren mij iets te hard, maar de 2010 Beerenauslese, Rosso e Dolce beviel me goed. Deze edelzoete wijn is van 100% syrah (!) en heeft 9% alc. en 168 gram restsuiker. Hij mist iets zuren naar mijn mening, maar is lekker zoet, licht en elegant. Acht maanden barriquerijping waarvan 50% nieuw. Goed bij chocolade, Stilton of foie gras.

Umathum + Peck = Zantho
Tijdens de afsluiting bij coöperatie Zantho kregen we een heel andere stijl te proeven: licht en elegant. Weer een mooi voorbeeld dat je met een coöperatie prima wijnen kunt maken. Het bedrijf is een samenwerking van topwijnproducent Josef Umathum en Wolfgang Peck. Zantho heeft in 2011 de Falstaff Grand Prix gewonnen. Topper voor mij: 2009 zweigelt reserve, Zantho. Krachtige neus. Rijp fruit. 14 maanden barriquerijping (50% nieuw). Elegant met concentratie. De wijn wordt alleen in goede jaren gemaakt. De nieuwste wijn van Zantho is de Zantho brut rosé. Méthode traditionelle van pinot noir en St. Laurent. Licht zalmkleurig, zachte neus met aardbeitjes. Schuimende mousse. Zachte zuren. Licht en toegankelijk. Door iemand als “discowijn” betiteld.

“Pannobile”
‘s Avonds waren we te gast bij Landgasthaus Sittinger in Frauenkirchen. Hier kregen we een mooi typisch Oostenrijks menu met wijnen van enkele bekende wijnmakers. Zo kregen we onder andere een heerlijke en passende TBA van Alois Kracher bij “Praline vonder Gansleber”, een 2011 sauvignon blanc, Oppelmayer bij “Wels vom See auf Fenchel” en de mooiste combi: 2008 Burgenland, “Pannobile” van Paul Achs bij “Wildschweinsfilet gefüllt mit Dörrpflauemen, Wurzelrahmsauce met frischem Rosmarin und Erdäpfelroulade”. “Pannobile” is de naam waarmee een groep kwaliteitsbewuste wijnboeren uit het Neusiedlersee zowel een krachtige witte als rode wijn op de markt brengt. Dit zijn vrijwel altijd cuvée-wijnen met houtrijping. De naam verwijst enerzijds naar het ‘pannonische’ klimaat dat in deze streek heerst, als ook naar het ‘nobele’ karakter van de wijnen. De wijnen worden door de wijnboeren altijd voor botteling blind met elkaar geproefd en er gelden strenge kwaliteitscriteria.

Umathum
Op de laatste proefdag stonden weer drie huizen op het programma: Umathum, PMC Münzenrieder en Haider. Umathum was zeker een van de verwachte toppers en die verwachting kwam uit. De hele serie is eigenlijk prachtig. We kregen uitleg van de bevlogen Josef Umathum. Ook hier treffen we biodynamische wijnbouw aan, maar Umathum vindt het niet nodig om het antroposofisch ogende Demeter-keurmerklogo op de fles te zetten. Umathum streeft naar een klassieke wijnstijl. Zijn focus ligt bij het fruit en niet bij een overdadig aanwezige houtsmaak. Een stijl die mij wel bevalt. Elegantie scoort helaas niet op internationale proeverijen, constateert Umathum. Het doet hem verzuchten: “Meneer Parker zou gedwongen moeten worden om de wijnen ook zelf op te drinken die hij zulke hoge punten geeft!” Treffend! Mijn favorieten: 2009 Haideboden, Umathum (van 55% zweigelt, 23% blaufränkisch en 22% cabernet sauvignon; €19,50) en 2009 Ried Hallebühl, zweigelt, Umathum (50% nieuw hout, concentratie, rustiek, zacht; €36).

PMC Münzenrieder
PMC Münzenrieder in Apetlon is van de broers Peter en Christof Münzenrieder, een leraar en een œnoloog die goed samenwerken. Het nieuwe pand oogt van buiten als de showroom van een autodealer. Tijdens een eenvoudige lunch in de ruime proefruimte proefden we tien wijnen. De ‘chique’ modern gemaakte rode 2009 “Tiglat”, zweigelt, PMC Münzenrieder beviel mij het meeste. Dik en vol van toplocatie Tiglat en met 10 maanden houtrijping. €22. Daarnaast heeft PMC enkele interessante edelzoete wijnen. De 2008 Beerenauslese rosé, PMC Münzenrieder (€11 voor een half flesje) is een lichtroze wijn van zweigelt. Licht en elegant met een mooie zoet-zuurbalans en een elegant zoetje. De 2009 Trockenbeerenauslese “Auratum”, PMC Münzenrieder heette vroeger Angelus, maar dat werd verboden omdat de naam al bestond. Met €15 voor een half flesje een heerlijke volle wijn met tonen van caramel, dadels en vijgen en een goede balans.

Haider: de jeugd aan het roer
We hadden als laatste eigenlijk Kracher willen bezoeken, maar dat lukte niet. Na een korte blik op de zonnige Neusiedler See overtroffen de jonge broer Gerhard (24) en zus Silvia (33) Haider in Illmitz onze verwachtingen met een serie prachtige edelzoete wijnen. 65% van hun productie betreft edelzoete wijnen en het ligt mede aan de uitstekende samenwerking tussen broer en zus dat zij de traditie van papa Martin op uitstekende wijze voortzetten. Na onder andere de mooie rijpe, fruitige en sappige 2010 zweigelt, Haider, gingen we al snel naar het zoete segment. Hun handelsmerk is wijnen zonder houtrijping om het pure fruit te benadrukken. De meeste indruk maakten de 2009 Grüner Veltliner, Haider (elegante zuren, mooie vullling, goede balans) en de 2011 Beerenauslese, welschriesling, Haider (60% botrytis, elegant, honingtonen, mooie zuurgraad en balans). Nog geen Kracher, maar die twee Haiders komen er wel…

Alles um die Gans
Het afsluitende 5-gangen gansdiner in Schloss Halbturn liet nog een keer zien hoe de Oostenrijkse c.q. Burgenländische keuken smaakt. Nouvelle cuisine en dieeetkeuken is het allemaal niet, maar het geeft wel een aangename avondvullende culinaire ervaring. Ganzelever, ganssoep, gerst à la risotto met gansragout, gans met aardappelknödel, rode kool en kastanjes en cappucinocrème na stonden op het programma. De eigen wijnen van Kœnigsegg / Schloss Halbturn die we al eerder mochten proeven waren de begeleiders. Vooral de Imperial Rot paste mooi bij het hoofdgerecht, maar de riesling-Auslese deed het ook goed bij de ganzelever. Al met al een waardige afsluiting.

Dank…
Inmiddels ben ik met enige kilo’s wijnboeken en een paar wijnen thuis. De Oostenrijkse wijnen hebben zeker indruk achtergelaten. Dank aan mede-clubgenote Gerda voor het organiseren en Anne-Wies (twitter: @gransjean) en Frits voor de tips en mede-organiseren en aan Regina Meij van Imperial wijnkoperij (twitter: @ImperialWijn) voor de bemiddeling bij de diverse wijnhuizen.

Servus Österreich!
Ingrid Larmoyeur
(@vinissima)

.

#LoireVélo (5): internationale wijnbloggers in actie

Vier dagen op pad in de Loire met een groepje enthousiaste wijnbloggers uit Engeland (Jim Budd en Denise Medrano), Duitsland (Ralf Kaiser, Thomas Günther en Paul Truszkowski), Frankrijk (Miss Vicky), België (Jelle de Roeck en Christof Spinelli) en Nederland (Marja van Beek en ikzelf). Geflankeerd door export manager Hilkka Chartier en stagiaire Alex Chardonnereau van Interloire. Een mooi groepje wijnfanaten.

Social media
Ja natuurlijk, als je met wijnliefhebbers op pad bent, wordt er bijna alleen maar over wijn gesproken! Onontkomelijk bijna, en heel bevreemdend voor mensen buiten deze ‘scene’. Maar ga je met wijnbloggers en social media adepten op pad…dan wordt er niet alleen de hele tijd over wijn gesproken, maar er wordt ondertussen ook nog eens onafgebroken gefotografeerd – alle flessen, alle spots, alle gerechten, eigenlijk alles en iedereen om je heen…! – en getwitterd, foto’s worden op Facebook gezet, er wordt gekeken of er ook ergens een Wifi-code voor gratis internet te vinden is, de iPhones worden tussentijds in het restaurant kort aan de ‘jus’ gelegd om bij te tanken en midden in de nacht wordt er nog druk geblogd en getwitterd met de iPad. De nieuwste hit is de ‘app’ Instagram. Instagram is in feite een app voor je mobieltje om foto’s mee te maken en vooral te delen, maar het is ook een nieuw sociaal netwerk geworden; een van de vele inmiddels. Grappig ook om te constateren dat je medebloggers in de kamer naast je ook nog wakker en druk bezig zijn; je wenst elkaar vervolgens via twitter welterusten…

#LoireVélo
Tijdens ons wijnbloggerstripje naar de Loire, wilden we uiteraard elkaars commentaren lezen. Dus werden twitternamen uitgewisseld en gingen we elkaar druk volgen op Facebook en Instagram om maar niets te missen van elkaars uitingen. Druk druk druk. Ik denk dat zo’n groepje kwetterende en fotograferende bloggers heel vreemd overkomt voor de buitenwereld.
Ik had al voor de trip iedereen op de diverse social media opgespeurd en getwitterd, zodat we elkaar al voor de echte ontmoeting ‘kenden’. We hadden per twitter ook al een gezamenlijke code afgesproken, namelijk #LoireVélo (spreek # op z’n Engels: hashtag LoireVélo). Met een # (hashtag op z’n Engels, hekje in het Nederlands) voor een woord, kun je op twitter dat woord opzoeken en als iedereen #woord gebruikt, kun je op twitter alle berichtjes van iedereen zien die daarover schrijven. Makkelijk dus.

I’m cool, I drink wine
Terug naar de wijnbloggers. Hieronder een kort voorstelrondje van dit gekke clubje.
Allereerst Jim Budd (twitter: @jymbudd). Hij is freelance journalist met een specialisme in Loirewijnen. Zijn prijswinnende blog http://jimsloire.blogspot.com is alom bekend en onderweg lijkt hij iedereen in de Loire te kennen. Beminnelijk, altijd gekleed in de meest zotte en opvallende bonte Hawaï-shirts, indrukwekkende camera mee en met enorme passie voor en kennis over Loirewijnen. Lucky to have him in the group!
Ook uit Engeland, maar oorspronkelijk uit California, is Denise Medrano (@thewinesleuth). Zij heeft een wineblog (http://winesleuth.wordpress.com) en is freelance social media manager. Ze kon het onderweg goed vinden met de in Parijs wonende Miss Vicky Wine (@vickywine), een vrolijke jonge meid met eigen T-shirts aan met teksten als “I’m cool, I drink wine”, die goedlachs al fietsend met de iPhone in de hand aan het fotografen was. Ze verkoopt wijn, onder andere de Beaujolais van haar familie.

Belgische levensgenieters
We hebben erg gelachen met onze Belgische blogcollega’s. Beiden zitten niet in het wijnvak, maar bloggen wel over wijn. Jelle de Roeck (@jellederoeck) is architect en beschrijft daarnaast op zijn blog (http://jellederoeck.tumbir.com) maandelijks een nieuw wijnthema. Uiteraard is dat de komende maand Loire!
De van oorsprong Italiaanse levensgenieter Christof Spinelli (@spinellich) is SAP-consultant en verwoord zijn passie voor wijn, spijs en reizen op zijn blog (http://dolcevitaspinelli.wordpress.com).

DJ Wein
De eerste middag hebben we in de Loire vooral Duits gesproken. De van oorsprong Duitse Hilkka Chartier (exportmanager van Interloire voor Duitsland, Nederland, België en Engeland) haalde de Nederlandse en Duitse bloggers tegelijkertijd op en al gauw ontdekten we dat Duits voorlopig de betere voertaal was. Ralf Kaiser, alias “der Weinkaiser” (@weinkaiser) had ik al eerder ontmoet, vorig jaar tijdens mijn wijnblogtrip naar de Nahe en Rheinhessen. Een bekende in social medialand in Duitsland! Meneer Weinkaiser is wijnschrijver en enthousiast wijnblogger (http://www.weinkaiser.de). Net als de andere twee Duitse bloggers altijd op pad met een stevige camera.
De vrolijke journalist Thomas Günther (@weinvkn) viel op doordat hij twee dagen fietste in “einem orangen Trikot”, maar vooral door zijn witte rieten hoedje. Hij zal de oranje trui wel niet op 13 juni dragen…als Duitsland tegen Nederland moet voetballen. Op zijn blog http://weinverkostungen.de neemt hij de tijd om wijnen te goed proeven en te bespreken. De guitige en energieke oenoloog Paul Truszkowski (@vinophil) is wijninkoper en organiseert onder de naam WineVibes trendy wijnevents die ook een wat jonger publiek aanspreken (zie www.winevibes.de). Motto: “edle Tropfen und feine Sounds in gelungener Kombination”. En hij voegt eraan toe: “Bouquet erschnüffeln, einen Schluck im Mund durchkauen, mit strenger Miene ausspucken – diese Art der Weinverkostung war gestern. Heute ist WineVibes. Authentische Weine für das urbane Nachtleben der Großstadt.” Inspirerende man! Op http://drunkenmonday.wordpress.com bespreekt hij trouwens met een groepje wijnliefhebbers ook nog regelmatig wijnen. Toch niet op de ouderwetse manier, Paul…? 😉

Nederwijnbloggers
En last-but-not-least mijn Nederlandse medeblogger Marja van Beek (@DeWijncoach). Marja is een veelzijdige duizendpoot. Ze is ex-hotelmanager en ex-restauranthouder en heeft nu een eigen wijncoachbureau (www.wijncoachingbureau.nl). Aan de Business School Notenboom geeft ze wijn-spijs lessen. Daarnaast is ze – net als ik – wijndocent bij het Wijninstituut. Ze schrijft de blogberichten voor http://wijn.blog.nl.
Om het rijtje deelnemende bloggers compleet te maken, ook nog iets over mijzelf, Ingrid Larmoyeur. Op twitter bekend als @vinissima en @bubbelblog. Wijnblogger. Themaproeverijen met mijn bedrijf Vinissima. Wijndocent bij het Wijninsituut. Verenigingsprofessional en communicatiespecialist. Champagneliefhebber en bubbelfanaat. Sherry Educator® en Spanish Wine Educator®. Op mijn blogs https://vinissima.wordpress.com en http://bubbelblog.wordpress.com beschrijf ik (mousserende) wijnen en wijn(-spijs)ervaringen.

Een heel divers clubje deed dus mee aan #LoireVélo. Dat maakt het wat mij betreft ook zo leuk om aan dergelijke wijnbloggerstripjes mee te doen. Uiteraard het proeven van wijn uit het betreffende gebied, maar ook de gesprekken met en ervaringen van wijnbloggers uit andere landen. En…wijnliefhebbers zijn altijd gezellig! Dus per definitie een mooie ervaring rijker!

Salut!

#LoireVélo (4): tufsteen en bubbels

Op dag 4 van de wijnbloggerstrip #LoireVélo staat de wekker om 5.30 uur. Oef. Snel een kop koffie en een bakje joghurt en klaar voor de taxi. Samen met medebloggers Marja @DeWijncoach en onze Belgische blogcollega @JelledeRoeck op weg naar het station in Tours om vandaar weer naar huis te gaan.

Het was gisteravond zo laat, dat ik maar een kort blogje met vooral veel sfeerfoto’s heb gemaakt. Nu een wat uitgebreider verslag.

Wijn-spijs mismatch
Laat ik het eerst nog even kort over het diner van zaterdag hebben. De wijn-spijs combi van restaurant Le Duplex kunnen we afdoen met ronduit slecht. Een droge Menetou-Salon bij foie gras en een rode Chinon bij een voortreffelijke kalfszwezerik en kwartel getuigen niet bepaald van een benul van het combineren van wijnen en gerechten. Zoals in mijn eerste Loireblogje geschreven, dat kom je vaker tegen in Frankrijk! De “Triple Zéro”, La Taille aux Loups van Jacky Blot, een Montlouis sur Loire pétillant, past ook matig bij peer in rode wijn, maar was wel aangenaam.
Gelukkig had de organisatie Interloire voor deze avond ook de van oorsprong Britse wijnmakelaar (‘courtier’) Charles Sydney uitgenodigd. Hij liet ons voor het diner drie mooie wijnen proeven.
De Crémant de Loire, Cuvée D’Exception, “brut 1856” van Château de L’Aulée heeft een fijne mousse en veel smaak dankzij vergisting op hout. Romig. Rijpe appel. Tropisch fruit. Zachte zuren. De wijn oogt heel rijp, bijna zoet, maar heeft toch een dosage die lager is dan 10 gram. Men plukt de chenin blanc hier ook heel rijp. Wat mij betreft een prachtig voorbeeld van mooie Crémant de Loire! (€8)
De 2006 Montlouis sur Loire van Domaine de la Taille aux Loups (wijnmaker Jacky Blot) is goudgeel, toasted, dik, vol, zachte zuren, notig, bittertje. Mooi voorbeeld van houtgerijpte chenin blanc.

Proeven in de wijngaard van Clos Cristal
Zondagmorgen vroeg op om met de trein naar Saumur te gaan. Aldaar wacht onze fietsgids Christophe Marzais ons op en we krijgen nieuwe fietsen. Geen mountainbike, dus een fijn comfortabel zadel. Merci!
De dag begint somber en regenachtig, maar het klaart gauw op en we krijgen onverwacht een zonnige dag. Gelukkig. De Loire is pittoresk en het is een prachtige tocht langs bekende en minder bekende (wijn)dorpjes en langs de rivier.
We fietsen in anderhalf uur naar Clos Cristal / Hospices de Saumur in Saumur-Champigny. Na een bezoekje aan de wijnkelder, die in dit gebied veelal in koele tufsteenbergen ligt, gaan we de wijngaard in voor een proeverij in de buitenlucht. Leuk! Onderweg zien we de bijzondere manier van planten vam wjnstokken hier, “les murs”. De wijnstokken worden aan de noordzijde van de muur geplant en gaan via een gat in de muur naar de zuidzijde. De bladeren en druiventrossen krijgen zo extra zon en warmte via de stenen waartegen ze aangroeien. Dat heb ik nog nooit gezien!
We proefden vier mooie wijnen. Allereerst een méthode ancestrale (de oudste manier van bubbels maken) van cabernet franc. Vin mousseux brut, Vignobles de L’Hospice de Saumur van Claude Tirmouche. De fles heeft ca. 10 gram dosage maar bij deze oermethode is elke fles anders. De wijn uit zich zeer droog, zuiver, schoon, licht, elegant met framboosjes. Toppertje! 16,5/20 punten. (€9)
De 2010 Saumur blanc van chenin blanc is heel fris, elegant, droog, zuiver, mineralig, appel, peer. Mooi.
Vervolgens twee rode wijnen. Fruitige ongefilterde 2010 Saumur-Champigny en de 2010 Saumur-Champigny “Les Murs” van Clos Cristal. De laatste wijn is van de oogst van de 3km lange muur in de wijngaard. Hiervan worden 3.000 flessen gemaakt. De wijn heeft duidelijk meer body en concentratie dan de vorige. Vol. Stevig. Veel fruit en tannine. Nog jong uiteraard. Lange afdronk. Mooi.

Lunch bij L’Hélianthe
Weer op de fiets. Na een uurtje door de wijngaarden kwamen we aan bij restaurant L’Héliante in Turquant. Hier was ik in 2008 al eens met mijn wijnclub. Goede herinneringen aan de lunch met lamsbout. Gelukkig viel het restaurant ook nu niet tegen. Eigenlijk de beste keuze qua wijn-spijs combi’s gedurende de hele trip! En nog eens lekker eten ook. Zoete aardappelmousse met gember bij een elegante ‘late harvest’ 2005 Coteaux L’Aubance moelleux van Bablut. Een strakke mineralige 2011 Saumur blanc van Les Clos Maurice bij rillettes van heek met venkel. En ja, ook weer lam. Nu met twee rode wijnen van cabernet franc: de fruitige sappige 2009 St. Nicolas de Bourgeuil “Sanguin” van Patrimoine en een iets beter matchende krachtige 2005 Anjou-Villages Brissac “Petra Alba” van Domaine de Bablut. Lekker!

Downhill naar Château de Targé
Na de lunch is het lastig(er) fietsen ontdekten wij. Met vier glazen op, worden je benen toch wat slapper. Gelukkig was het volgens fietsgids Christophe alleen maar “downhill” tot onze volgende stop, Château de Targé in Parnay. Jaja, downhill. Nou, mooi niet. En afstandsaanduidingen als “nog maar 400 meter” of “nog maar twee kilometer tot de lunch” neem ik tegenwoordig ook met een flink korreltje zout!
We werden welkom geheten door de bevlogen dove wijnmaker Edouard Pisani-Ferry. Ook zijn kelders liggen in tufsteen (“tuffeau”). Onder Saumur ligt het helemaal vol met tufsteenkelders. Het hele tufsteengebied omvat zo’n 220km, van Angers tot vlak voor Tours. We proefden er acht prachtige wijnen, waaronder een zachte Saumur brut (€9,50), brut blanc de Targé facon Crémant van 70% chenin blanc en 30% cabernet franc. Fijne mousse. Rijp geel en tropisch fruit. Zuiver. Zoetje. Elegant.
De 2011 Rosé de Targé, een Cabernet de Saumur, is mooi droog. Fruitig. Mineralig. Licht vegetaal. Een “rosé tendre” noemen ze het zelf. (€6)
Rosé is er in de Loire in zoete variant (Rosé d’Anjou) en twee droge varianten: de altijd droge Rosé de Loire en de Cabernet de Saumur die tot 7 gram suiker mag bevatten. De rosé van Targé bevat 5 gram suiker.
Na enkele rode wijnen van cabernet franc, kwam een zoete afsluiter: 2009 Coteaux de Saumur, blanc moelleux, Coteaux de Targé van chenin blanc (€21 voor 0,5 liter). Om de wijn zo mooi te krijgen, heb je volgens de wijnmaker een droge zomer nodig. Elegante wijn. Tropische neus. Geconfijte abrikozen. Sinaszest. Complex. Mist wat zuren, maar toch een mooie wijn.

Bollinger aan de Loire
En wederom zo’n 8km fietsen voor de laatste etappe naar Langlois-Chateau dat sinds 1973 onderdeel van champagnehuis Bollinger is. We kregen er eerst een lesje over de verschillende bodemsoorten in de Loire. Klei, schist en graniet aan de westkant, kalk in het centrum rond Saumur en kalk en kiezels rond Sancerre. Daarna werd de filosofie van L-C toegelicht: de productie van begin tot einde controleren. Voor hun mousserende wijnen koopt L-C de druiven uit vijf verschillende gebieden in. Dat doen de bekende handelshuizen in Champagne ook, maar hier blijkt dat ongebruikelijk te zijn. Veel producenten kopen stille wijn (na de eerste alcoholische gisting) in en doen alleen de tweede vergisting op fles zelf! L-C gebruikt geen ‘malo’, want het gebied is sowieso al wat warmer dan de Champagne en anders verliest de wijn zijn fraicheur.

Langlois-Chateau maakt ook – mooie zuivere – stille wijnen, maar voor mij zijn de mousserende wijnen het meest markant. We proefden er vier. De instapper, de Langlois Crémant de Loire brut is van 60% chenin blanc, 20% chardonnay en 20% cabernet franc. De wijn heeft 3 jaar gerijpt en heeft een – commerciële – 12 gram dosage. Lichtgeel. Rijpe neus. Prikkende mousse. Schuimend. Pittige zuurgraad. Klein zoetje. (15+/20)
De midroze Langlois Crémant de Loire rosé brut van cabernet franc (met 5% chenin blanc) heeft een midgroffe prikkende mousse, is schuimend, smaakt naar aardbeitjes en heeft dezelfde redelijk hoge dosage van 12 gram. (15+/20)
De Langlois Crémant de Loire brut vintage 2005 heeft maar liefst zes jaar gerijpt en heeft een lagere dosage, 8 gram. Van 60% chenin blanc, 20% chardonnay en 20% cabernet franc. Eindelijk de voor de tweede rijping op fles zo karakteristieke gistneus. Fijne mousse. Mooi droog. Veel smaak en karakter. We sluiten af met de Quadrille de Langlois-Chateau. Van 50% chenin blanc, 30% chardonnay, 15% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon. De wjn heeft vier jaar gerijpt en een lage dosage van 4 gram. (€17) schuimende prikkende mousse. Strak, maar toch ook wat zacht met een subtiel zoetje. Persoonlijk vond ik de vorige mooier. (16+/20 punten)

De afsluiting ’s avonds in een ‘Salon de thé’ bij het prachtige kasteel van Saumur viel wat tegen. Het eten deed denken aan de gerechten en bordenopmaak van vervlogen tijden, de wijnen pasten wederom niet bij het eten. Jammer, maar we konden moe na twee dagen fietsen in de Loire wel even bijkomen en foto’s, twitteradressen en ervaringen uitwisselen. Het was weer een mooie wijntrip. Veel gezien, veel geleerd. In mijn volgende blogje vat ik e.e.a. nog even samen.

Salut!

#LoireVélo (3): het gebied rond Saumur

Vandaag was de derde dag van ons wijnbloggerstripje naar de Loire. Een fikse fietstocht van 35km, het bezoek aan drie wijnhuizen (Clos Cristal, Château de Targé en Langlois-Château, een mooie lunch bij L’Helianthe, en een afsluitingsdiner stonden op het programma. Te weinig tijd om te bloggen. Dus volsta ik hier even met wat sfeerfoto’s. Want de wekker gaat straks op 5.30 uur af!

#LoireVélo (2): fietsen en Vitiloire

Dag twee van onze wijnbloggerstrip naar de Loire. Vandaag stond een serieuze fietstocht op het programma. Het was een ideale dag om te fietsen. Volop zon en zelfs behoorlijk warm. Loire op z’n best en mooist.

Aan de fiets, een prima mountainbike, lag het niet. Aan mijn conditie wel. Ik heb me prima vermaakt, maar 26km heuvel op en heuvel af door de wijngaarden tussen Tours en Vouvray viel me best tegen. Doe ik ook nooit en het nadeel is dat je op de fiets geen wijn kunt meenemen.

Marc Brédif

En dat is jammer, want ons einddoel vanmorgen was wijnproducent Marc Brédif die ons welkom heette met een zéro dosage bubbel. De Vouvray brut extrême, Réserve Privée beviel me erg goed. Geen toegevoegd suiker en dus lekker strak. Fris. Verkwikkende zuren. Fijne wat schuimende mousse. Granny Smitth-appel. Peer. Gistig. Hazelnoot. Mooie afdronk. Goed in balans. Lekker! (17+ op 20 punten)

Daarna hebben we bij Brédif nog acht droge en (edel)zoete wijnen geproefd. We mochten een enkele keer raden van wiens geboortejaar we een wijn proefden. Moeilijk!

De bijzondere Vouvray Réserve Privée van 2009 “vigne blanche” heeft minder dan 2 gram restsuiker. Dat kom je hier zelden tegen. De wijn heeft 20 maanden ‘sur lie’ (op gist) gelegen en is bewust wat reductief.

De 1997 Nectar beviel mij het meest. Edelzoet met 90 gram restsuiker. Mooi vol en dik. Dadels. Vijgen. Mooie zuurgraad.

Daarna gingen we snel in tijd terug. We proefden een 1990 Vouvray Collection. Zoet. Rijp fruit. Abrikozen. Sinaszest. Dan de 1983 Vouvray classic. Mooie fraicheur en levendige zuren. Vervolgens een elegante zoete Vouvray uit 1969 met ca. 15 gram restsuiker. We sloten af met een zoete Vouvray uit 1959! Donker goudgeel, bijna bruin. Marmelade. Frisse zuren. Bijna dennenaalden en minty. Mooie fraicheur. Elegant. Levendig. 80 gram restsuiker.

Chinon rosé

Na deze fijne proeverij fietsten we langs de Loire weer terug. De lunch bij Le Chien Jaune liep helaas erg uit omdat het restaurant ons maar lefst twee uur vasthield met een slechte timing. Jammer, want als je een wijnbloggerstripje organiseert, wil je je bloggers toch juist ook de tijd gunnen om tussendoor te bloggen en indrukken op te snuiven. Ach, Franse slag zullen we maar zeggen. En ze hadden de meest absurde tiramisu ooit! Dot slagroom in het midden met wat schijfjes aardbeien!. Vreemd. We proefden er verder o.a. een rosé uit Chinon. Geen topper, maar wel lekker droog en fris. Had ik nog nooit gehad. Leuk!

Vitiloire

Hierna begaven de bloggers zich naar het stadspark om lekker wijnen te proeven op de Vitiloire. Deze wijnbeurs met Loirewijnen wordt voor de 10e keer georganiseerd. De toegang is gratis en voor iedereen! Je koopt alleen bij de entree een glas voor €5. Er staan wijnproducenten uit bijna de hele Loire, van Sancerre tot Vouvray, van Montlouis tot Coteaux du Layon en veel meer, zoals Crémant de Loire, Jasnières, Menetou-Salon, Puoilly-Fumé, Muscadet, Quincy, Reuilly, Touraine en Saumur. Mooie manier om de hele diversiteit van de Loire te leren kennen.

De sfeer op Vitiloire is ongedwongen en mensen proeven lekker, zitten tussendoor in het gras te kaarten of eten een hapje. Leuk evenement voor jong en oud en je ziet mensen genieten. Zo moet wijn zijn! Niet dat opgeklopte. Gewoon lekker genieten… Bij ons zou het zo vrees ik niet kunnen. Dan zouden bezoekers aan het einde van de dag laveloos in het gras liggen.

Terwijl ik nu aan het einde van de middag in het hotel snel mijn nieuwe blogje schrijf, denk ik terug aan deze dag. Aangename tot zeer mooie wijnen. Leuk gebied. Mooie dorpjes. Lekker weer. Mooie sfeer. Wat wil een mens nog meer…?

Morgen gaan we voor dag en dauw naar Saumur. Daar zullen we de hele dag fietsend tussen de wijngaarden in en rond Saumur vertoeven. We gaan 35km fietsen. Het tempo lag vandaag best hoog, met iets te weinig stops om foto’s te maken. We zullen zien hoe dat morgen gaat. Ik vrees even afzien, aangezien we volgens mij allemaal last krijgen van zadelpijn. Mountainbikezadels zijn verre van comfortabel, heb ik gemerkt…

Maar eerst zo lekker dineren. Benieuwd wat we te proeven krijgen…

#LoireVélo (1)

;

Vanmiddag aangekomen in stralend zonnig weer. Laat de das maar in het hotel. Bij het station ontmoeten we meteen al twee Duitse bloggers, social mediagek Ralf Kaiser (@weinkaiser) en de insirerende wijninkoper en organisator Paul Truszkowski (@vinophil), en de van oorsprong Duitse Hilkka Chartier van Interloire. Samen gaan we even lekker lunchen op een zonnig terrasje om daarna meteen vol aan de slag te gaan bij het Maison des Vins de Tours. Daar ontmoeten we nog twee Belgen en enkele andere bloggers, zoals Thomas Günther (@weinvkn) en de Engelse Loire-kenner Jim Budd (jymbudd).

Maison des Vins

Het Maison des Vins in Tours staat in het pittoreske oude gedeelte van Tours. Leuke pleintjes, heerlijke terrasjes en vakwerkhuisjes alom. Een mooie ambiance voor onze eerste proeverij.

We beginnen met een aangename Crémant de Loire brut van Domaine de la Gabillière. Bleekgeel, schuimende mousse, vuursteen, klein zoetje, goede balans. Verrassend met 13% alcohol.

Dan een 2011 Touraine Sauvignon, “Pointe d’Agrumes”, Complices de Loire van FX Barc. Deze wijn werd uit honderd wijnen tot ambassadeur van sauvignon blanc voor 2011 gekozen. Aardige wijn, maar ik proefde die voorkeurspositie er niet vanaf. Stuivend. Groen vegetaal. Frisse zuren. Kruisbes. Soepel en zuiver.

Hierna volgden twee wijnen uit Vouvray, van chenin blanc dus. Allereerst 2009 Vouvray sec, Clos de la Lanterne. honing, typisch chenin blanc. Rijp geel fruit. Persik. Bittertje. Bijna oxidatief. Ook hier een klein zoetje.

Daarna 2010 Vouvray sec van Domaine Carème. Strakker dan de vorige en leuk detail: op de achterkant staat op de fles een schema van droog tot zoet met een pijltje waar de zoetheid van de wijn zich bevindt. Deze staat op 1,5. Handig!

2009 Savennières, Rocheaux aus Moines van Domaine aux Moines. Zowaar 14,5% alcohol. Droog met zoetje. Honing. Perzik. Bittertje.

We sluiten af met 2009 Saumur-Champigny, La Golie, Château Yvonne. Groen. Stallig. Zeer fruitige cabernet sauvignon.

Leuke intro, maar naar mijn mening was het assortiment in het Maison des Vins wat beperkt.

Wijn-spijs

’s Avonds gingen we met z’n allen voor het diner naar restaurant Le Thélème. We kregen aardige gerechten, maar al met al is mijn eindindruk dat het stevige kost is en dat Fransen in het algemeen geen toppers zjn qua optimale wijn-spijs combinaties.

We begonnen met een Vouvray brut van Bourillon Dorléans als aperitief. Niks mis mee, maar wel een erg zachte en groffe bubbel en een korte afdronk. ’s Middags hadden we op een terrasje ook al een mousserende Vouvray gedronken. Geen topper. Vooralsnog ben ik dus nog niet overtuigd van de bubbelende Vouvray.

Vervolgens kwam er bij foie gras een 2009 Vouvray moelleux van Domaine de Margallau. Elegant met milde zuren. Niks mis mee, maar de wijn had bij dit gerecht meer body en meer zoet mogen hebben. Zeker omdat er een kerriesaus en een soort appelstoofje met kaneel bij zat.

Bij op de huid gebakken Loire-vis (sendre) met mosterdsaus kregen we 2010 Vouvray sec, La Coulée d’Argent van Bourillon Dorléans. Honing. Fris. Zoetje. Grapefruit. Zuiver. Opvallend detail: als je over het etiket schuurt, ruik je grapefruit! Grapje van de wijnmaker. Aardige wijn, maar slechte keuze bij het filmende gerecht. De wijn doet niets voor het gerecht en smaakt in de agdronk zelfs kurkachtig. De saus is te vol en heeft teveel smaak voor deze frisse wijn. Jammer.

Bij het vreemde tussengerecht met geitenkaas met bladerdeeg en muntblaadjes (!?) krijgen we twee wijnen. Een prachtige 2011 Vouvray “Turonien” van Alexandre Monmousseau. Droog. Fris. Zuiver. Mineralen. Kalkbodem. Deze wijn heb ik niet lastig willen vallen met de mt. De 2011 Chinon blanc wel, dat ging redelijk. Leuk om eens een witte Chinon geproefd te hebben! Een rariteit. Van chenin blanc. Fris. Zachte zuren. Van argilo-calcaire bodem. Een bescheiden wijn na de Turonien, maar de wn past wel beter bij het gerecht.

Als afsluiter krijgen we een soort coulis van citrusvruchten. Hierbij wordt een droge Crémant de Loire brut rosé “La Folie des Loups” van Domaine de Nerleux geschonken. Een wijn van 100% cabernet franc. Aardige bubbel, maar naar mijn mening te droog voor het gerecht. Een Rosé d’Anjou zou beter gepast hebben! Maar ach. Wijn-spijs blijft moeilijk. En wellicht soms ook wel persoonlijk.

Morgen vroeg weer op. We gaan fietsen langs de Loire naar Rochecorbon waar Marc Brédif zit…