Dag 1 wijnreis Catalunya: wijngigant Torres

Van 6 t/m 10 november was ik met wijnclub Le Tire Bouchon op wijnreis. Onze inmiddels 9de wijntrip ging naar Catalunya, om precies te zijn naar Penedès en Priorat. De komende blogs gaan over deze studiereis.

Dag 1 wijnreis Catalunya: wijngigant Torres
Mooi begin van wijnreis Catalunya bij Torres in Vilafranca. Groot (2.000 hectare wijngaarden, 54 miljoen flessen wijn en 15 miljoen flessen brandy!) maar toch indrukwekkend, organisch en met enorme diversiteit aan wijnen, stijlen en series. Van mainstream-slobber tot complex, Torres heeft alles. Het familiebedrijf is in 1870 opgericht door Jaime Torres. En sinds een tijdje zijn ze ook buiten Penedès werkzaam. Niet alleen in het nabijgelegen Priorat, ook in Rueda en zelfs in Chili (5e generatie Miguel Torres) en de V.S. (door Marimar Torres en dochter Christina). Knap is dat ze kwaliteit weten te behouden bij die enorme productie. Gelikte rondleiding met een privévertoning in de filmzaal en een tochtje met een treintje door de wijngaarden en wijnkelders. Clean, geen gerommel met al die wijntoeristen die overal aanzitten. waardoor we een soort Efteling-gevoel krijgen. Daarna mooie proeverij in het moderne gebouw boven op de berg, waar we naast de wijnen ook genieten van het luxe resortgevoel en vooral de adembenemende zonsondergang. We proeven:
• 2012 Penedès “Fransola” van Torres met 95% sauvignon en 5% parellada met 8 maanden houtrijping (Am. eiken). Het is een frisse wijn, maar mij is het hout te geprononceerd waardoor je de sauvignon niet meer proeft. Wel lekker denk ik bij paëlla of pecorino met noten.
• 2009 Russian River Valley, chardonnay, Don Miguel Vineyard “La Masia” van Marimar Estate heeft 9 maanden houtrijping (Fr. eiken. Een frisse wijn met subtiel hout, maar wel wat ‘technisch’.
• 2011 Conca de Barbera, Milmanda, Vinedos, Familia Torres. Chardonnay die houtvergist is en 12 maanden op nieuw Frans eiken is gerijpt. Fris, mooie fraicheur en vulling. Subtiel hout. Aangenaam.
• 2006 Sonoma Coast, pinot noir, Mas Cavalls, Doña Margarita Vineyard, Marimar Estate, Torres Family Vineyards met 8 maanden nieuw Frans eiken. Vol maar mij teveel hout.
• 2009 Penedès, cabernet sauvignon, Mas La PLana, Torres. 18 maanden nieuw Frans eiken. Donker, duik en vol. Nog veel tannines en kracht, maar al fluweelzacht. Mooie rijpe cabernet, maar nog te jong.
• 2010 Priorat, Perpetual, Torres. Carignan en garnachga met 18 maanden nieuw Frans eiken. Diepzwart. Chocolade en jammy. Veel body en opvallend fris. Werd wat gekoeld geserveerd.

Wijn en spijs bij Mas Rabell
’s Avonds zijn we uitgenodigd voor een fijn diner in de private dining room van Torres, Mas Rabell. We krijgen vier verschillende Torres-wijnen die niet allemaal even goed bij het eten passen, maar het is een verrukkelijke avond en de gezouten vis met piquillopepersaus (met de bekende 2012 Gran Viña Sol van 85% chardonnay en 15% parellada), de Penedèshaan met pruimen en gedroogde abrikozensaus (met 2010 Celeste crianza uit Penedès), de kaasjes (met de 2011 Salmos uit Priorat van garnacha, cariñena en syrah en 14 maanden houtrijping op nieuw Frans eiken) en de typische crema catalana smaakten ons opperbest.

Dag 2: C Λ V Λ
Benieuwd naar dag 2 van onze trip, waar C Λ V Λ centraal staat? Zie mijn eerdere blogs:
Cava en rood van Sumarocca
Cava van Agustí Torelló Mata
Cavahuis Raventos i Blanc stapt uit DO CAVA en
Waarom cava?

Advertentie

Waarom C Λ V Λ ?

Waarom C Λ V Λ ?

Vandaag zijn we met onze wijnclub Le Tire Bouchon in Sant Sadurní d’Anoia in de Spaanse wijnstreek Penedès. We bezoeken drie cavahuizen: Raventos i Blanc, Agustí Torelló Mata en Sumarocca. Een stralende dag (gisteren was het 25 graden!) in de wijnkelders voor de boeg en een mooie lunch en diner.
Sant Sadurní is voor cava , wat Reims is voor Champagne. In de cavahoofdstad ga ik op zoek naar het antwoord op de vraag: Waarom cava?

Zest-factor
Ik drink – zeker in relatie tot de gemiddelde Nederlander – veel en vaak champagne, mijn lievelingswijn. Waarom? Crispy, elegant, mooie zuren, verkwikkend. Een wijn waar ik blij van wordt. Ik doe het niet puur voor de belletjes. “Champagne gives me zest,” zei Brigitte Bardot eens. Nou, zoiets dus. Ik drink weinig andere mousserende wijnen. Af en toe een prosecco(tje), maar dat doet heel Nederland tegenwoordig. Ik ken mooie crémants, lekkere Vonkelwijnen, volle bubbels uit Franciacorta. Cava? Dat drink ik zelf minder. Ten onrechte? De echte ‘zest-factor’ heb ik alleen bij champagne. Maar wellicht komt daar na vandaag verandering in.

C Λ V Λ met X-factor?
Waarin onderscheidt cava zich nu echt van andere mousserende wijnen? Waarom zou je cava drinken? Is het vooral een ‘voordelige feestwijn’, of is er meer? Om het in marketingtermen te gieten: wat is de Unique Selling Point van cava?
Even wat snelle feiten over ’s werelds meest verkochte mousserende wijn. José Raventós van het huis Codorniu produceerde in 1872 de eerste cava. De wijn kan uit heel Spanje komen, maar is vooral een Catalaans ding (95% komt uit Penedès). Cava betekent ‘kelder’ en wordt op dezelfde manier gemaakt als champagne, dus met een tweede gisting op fles (de méthode traditionelle). Hierdoor krijgt de wijn vaak iets gistachtigs en meer complexiteit. Cava gebruikt eigen rassen, met name de witte xarel-lo (voor body en zuren), parellada (voor zachtheid en finesse) en macabeo (voor fruitigheid), soms de rode trepat, monastrell of garnacha. Daarnaast sinds 1986 ook chardonnay en pinot noir. Cava Reserva ligt minstens 15 maanden ‘sur lie’, Cava Gran Reserva minstens 30 maanden. Het klimaat in Spanje is anders dan in de Champagne, warmer. Hierdoor heeft de wijn minder aciditeit en is wat rijper (en heeft dus meer natuurlijk zoet). Voor veel Nederlanders wellicht aangenaam, omdat ze sowieso niet zo houden van strakdroge champagne met hoge zuurgraad. Maar … wat is de X-factor van cava…?

Trend
Wat mij vooral opvalt is dat veel producenten momenteel een ‘brut nature’ (0-3 gram suiker per liter) aanbieden. Strakdroog en minder fruitig dan een brut. Een trend kennelijk die ik ook in de Champagne signaleerde.
Rosé wordt alleen via de saignée-methode (na kneuzen en schilweking laten aflopen van roséwijn) gemaakt en dus van rode rassen (monastrell, garnacha, trepat en pinot noir). Bijzonder, want rosé-champagne mag je ook van witte wijn maken (al dan niet van witte druiven en/of van meteen geperste rode) en aan het einde een scheutje stille rode wijn toevoegen.
Tegenwoordig worden meer en meer de ‘champagnerassen’ chardonnay en pinot noir gebruikt. Het trekt de wijn meer naar het smaaktype van champagne toe. Je kunt erover twisten of dat wel of niet wenselijk is. Leuke discussie daarover gehad. Ik geef toe dat het afbreuk doet aan de eigenheid van cava. Maar ik heb ook gemerkt dat ik een aandeel chardonnay lekker(der) vind. Dat komt wellicht omdat – terecht of niet – champagne mijn referentie en uitgangspunt blijft en de smaak dan voor mij ’herkenbaarder’ is.

Na een uitgebreide overzichtsproeverij, een lunch en een diner met cavas, krijg je vanzekf een indruk van wat cava kan bieden. Over het algemeen aangename wijnen, voldoende tot goede diepgang en afwisseling, goede prijs-kwaliteitverhouding. Je moet het niet willen vergelijken met champagne, maar zeker ook niet met prosecco. Een wijn dus die op zichzelf staat?
“C Λ V Λ, from the land to the heart” is het motto van de cava-promotors. Maar dat beantwoordt nog steeds niet de brandende vraag: Waarom cava? Ach, misschien moet u het ook gewoon zelf proeven en ervaren…